شهره صدری – نتایج مطالعه جدید دانشمندان نشان می دهد که روش های محاسبه خطر سیل نیاز به تجدید نظر دارد.
تجزیه و تحلیل تناوب سیل تکنیکی است که برای تخمین خطر سیل استفاده می شود و آمارهایی مانند پیش بینی های «سیل 100 ساله» و «سیل 500 ساله» را ارائه می دهد که برای طراحی زیرساخت، تجزیه و تحلیل ایمنی سدها و نقشه برداری سیل در مناطق مستعد سیل بسیار مهم هستند. اما بر اساس مطالعه جدید دانشمندان مؤسسه تحقیقات صحرا، دانشگاه ویسکانسین-مدیسون و دانشگاه ایالتی کلرادو، روش مورد استفاده برای محاسبه این تناوب های سیل باید به‌روزرسانی شود.
سیل ها، حتی در یک حوضه آبخیز منفرد، توسط منابع مختلفی از جمله بارش باران، ذوب برف یا رویدادهای “باران روی برف” که در آن باران بر روی برف موجود می بارد، ایجاد می شود. با این حال، تناوب های سیل به طور سنتی با این فرض که این “محرکهای ” سیل، یا علل ریشه ای بی اهمیت بوده اند، تخمین زده می شود.
در تحقیقات تحت حمایت بنیاد ملی علوم ایالات متحده که در Geophysical Research Letters منتشر شد، تیمی به رهبری گوئو یو از موسسه تحقیقات بیابان – بارش، ذوب برف و رویدادهای باران بر برف – سیل‌های تاریخی را برای 308 حوزه آبخیز بررسی کردند. این تیم تأثیر انواع مختلف سیل بر تناوب سیل حاصل را در غرب ایالات متحده بررسی کرد.
لورا لاوتز، مدیر برنامه در بخش علوم زمین NSF، گفت: «این مطالعه نشان می‌دهد که بارندگی و رویدادهای باران بر برف، پتانسیل بیشتری برای ایجاد سیل‌های نادر اما بسیار بزرگ نسبت به پیش‌بینی‌های فراوانی سیل ۱۰۰ ساله فعلی دارند.» همانطور که در سیل پارک ملی یلوستون دیده‌ایم، جایی که باران‌های شدید و ذوب برف‌ها باعث ایجاد سیل‌هایی بسیار بزرگ‌تر از هر آنچه در سوابق تاریخی مشاهده شده‌اند، این رویدادها می‌توانند باعث آسیب و ویرانی گسترده شوند.»
یافته‌ها نشان داد که 64 درصد از حوزه‌های آبخیز غالباً دو یا سه نوع سیل را در طول دوره مطالعه تجربه می‌کردند و سیل‌های ناشی از بارندگی، از جمله باران روی برف، به طور قابل‌توجهی بزرگ‌تر از سیلاب‌های ذوب برف در اندازه‌های حوزه آبخیز بودند.
تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که با نادیده گرفتن نقش منحصر به فرد هر نوع سیل، روش‌های مرسوم برای تولید تخمین فراوانی سیل منجر به دست کم‌گرفتن فراوانی سیل در بیش از نیمی از سایت‌ها، به ویژه در سطح سیل 100 ساله و فراتر از آن می‌شود.
یو می گوید: «در عمل، نقش مکانیسم های مختلف اغلب در استخراج تناوب سیل نادیده گرفته شده است. نتایج بدست آمده نشان داد که غفلت از چنین اطلاعاتی می‌تواند منجر به عدم قطعیت در تناوب های تخمینی سیل شود که برای حفظ زیرساخت‌ها حیاتی هستند.»
این یافته ها پیامدهای مهمی برای تخمین فراوانی سیل در آینده دارند، زیرا تغییرات آب و هوایی شرایط را در حوزه های آبخیز تحت سلطه ذوب برف به سمت افزایش بارندگی سوق می دهد.
دانیل رایت از دانشگاه ویسکانسین-مدیسون می گوید: «چگونگی تحول سیل 100 ساله به دلیل تغییرات آب و هوایی یکی از مهم ترین سؤالات بی پاسخ در مدیریت منابع آب است. ما باید بر روی علم به شکل بنیادی تمرکز کنیم که چگونه چرخه آب، از جمله طوفان های شدید باران و دینامیک برف، در آب و هوای گرم تر تغییر می کند و این چرخه را ادامه خواهد داد.
این تیم امیدوار است که این تحقیق برای مهندسانی مفید باشد که در هنگام ساخت پل ها و سایر زیرساخت ها بر تخمین های دقیق تناوب سیل تکیه می کنند.
منبع: nsf
