شهره صدری – رویدادهای شدید آبی که بر آب برای آشامیدن، تامین غذا و کشاورزی تأثیر می گذارد، مهاجرت را در سراسر جهان تحریک می کند. در اوایل سال 2021، طوفان الویس موزامبیک را درنوردید و 100 تا 400 هزار نفر را آواره کرد و زیرساخت های این کشور را تضعیف کرد. مردمی که در اثر طوفان آواره شده بودند به غذا، بسته های بهداشتی و تجهیزات حفاظت فردی نیاز داشتند.
طوفانها تنها یکی از شکلهای رویدادهای شدید آبی هستند که با بدتر شدن بحرانهای آب با تغییرات آب و هوایی، مکرر و نامطلوبتر رخ میدهند. افراط در آب و تغییرات آب و هوایی باعث می شود تا سال 2050 بیش از یک میلیارد نفر مهاجرت کنند.
مهاجرت به دلیل خشکسالی مانند ساحل در آفریقا، مدیریت کوته بینانه آب مانند منطقه دریای آرال در قزاقستان و ازبکستان، سیل مانند بنگلادش و کشورهای جزیره ای کوچک در حال توسعه، و سایر موارد افراطی مانند طوفان ها تحریک خواهد شد.
رسیدگی به مهاجرت ناشی از آب نیازمند تحقیقاتی است که از مرزهای جغرافیایی و مرزهای تحقیقاتی عبور کند. از آنجایی که تغییرات اقلیمی همچنان باعث جابهجایی جدی و تحولات سیاسی- اجتماعی میشود، دولتها باید برای به حداقل رساندن تأثیرات بر افراد آسیبپذیر در برابر مهاجرت اقدام کنند.
خطرات مهاجرت آب محور
مهاجرت ناشی از آب یک چالش حیاتی برای افرادی است که در مناطق آسیب پذیر و ناپایدار زندگی می کنند. تنش آبی به عنوان محرک مستقیم یا غیرمستقیم درگیری و مهاجرت عمل می کند. با بدتر شدن آب و هوای شدید، مردم بیشتری با بحران آب مواجه می شوند و مجبور به مهاجرت می شوند.
به عنوان مثال، مورد معروف دریای آرال را در نظر بگیرید که در سال 2017 از 55700 کیلومتر مربع در دهه 1970 به 9830 کیلومتر مربع کاهش یافت. بیش از 100هزار نفر به دلیل فروپاشی کشاورزی، شیلات، گردشگری و افزایش بیماری هایی مانند سل و اسهال مهاجرت کردند.
جمعیت های آسیب پذیر بیشترین تأثیرات را در دسترسی به آب، تولید غذا، معیشت و درآمد متحمل می شوند. زنان و دختران به عنوان تامین کنندگان آب و مراقبت از خانواده، بار تامین آب مورد نیاز خانواده خود را به دوش می کشند. زنان و دختران نیز اثرات نامتناسبی را بر سلامتی ناشی از بحران آب متحمل میشوند، زیرا ساعتهای بیشتری صرف سازماندهی نیازهای آب خانگی میشود.
یک گزارش اخیر توضیح می دهد که بی ثباتی سیاسی، فقر مزمن و نابرابری و تغییرات آب و هوایی مهاجرت ناشی از آب را بدتر می کند. با توجه به اینکه حداقل 33 کشور تا سال 2040 با “فشار شدید (آبی)” مواجه خواهند شد، مواجهه با این مشکل با رویکرد استراتژیک بیش از هر زمان دیگری ضروری است.
استراتژی هفت راهکار
کشورهایی که به اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متعهد شدهاند میتوانند از طریق هدف 16 صلح، عدالت و نهادهای قوی) به مهاجرت ناشی از آب بپردازند. خط مشی را می توان با SDG 16 در یک استراتژی هفت راهکار همسو کرد:
1- به ارتباط بین مالکیت آب، توزیع و مهاجرت بپردازید: مالکیت و توزیع آب احتمالاً بر مهاجرت در سطوح محلی، منطقه ای و جهانی تأثیر می گذارد. برای درک دامنه مسائل آب، تحقیقات آینده باید تعادلی بین جنبه های علمی و اجتماعی آب ایجاد کند.
2- درک چگونگی تأثیر بحران آب بر مهاجرت: علیت در رسیدگی به مهاجرت مهم است. مسائل مربوط به امنیت زمین، آب و انسانی می تواند به عنوان پایه ای برای ترسیم یک چشم انداز پیشگیرانه برای مسیرهای مهاجرت جدید و در حال ظهور باشد.
3- دیدگاههای متنوع را در ارزیابیهای مهاجرت آب ادغام کنید: معاهدات همکاری آب باید صداهای مهاجران کمبازنمایی، به حاشیه راندهشده و نژادپرستانه را ادغام کنند. موسسه آب، محیط زیست و سلامت دانشگاه ملل متحد رویکردی را برای جمع آوری علل و پیامدهای مهاجرت ناشی از آب ایجاد کرده است. این چارچوب میتواند به سیاستگذاران کمک کند تا مهاجرت را در محیطهای مختلف اجتماعی-اکولوژیکی، اجتماعی-اقتصادی و اجتماعی-سیاسی تفسیر کنند.
4- ارزیابی شیوههای آب، مهاجرت و توسعه از طریق رویکردهای مشارکتی، پایین به بالا و میان رشتهای: پژوهش باید مشارکتی، بین رشتهها قابل اجرا و از نظر اجتماعی برای تکمیل روشهای علمی و توصیفی باشد. حقایق جزئی تأثیرات متنوعی که مهاجرت را شکل می دهد می تواند درک درستی برای ایجاد انعطاف پذیری در میان جمعیت های آسیب پذیر ارائه دهد.
5- مدیریت داده ها، اطلاعات و دانش: محققان برای بررسی چگونگی ارتباط بحران های آبی با مهاجرت انسان ها به داده های به روز نیاز دارند. برای رفع شکاف ها، سازمان ملل به نیاز به بهبود ظرفیت برای تجزیه و تحلیل داده ها در داخل و بین کشورها اشاره کرده است. همچنین، باید هماهنگی قوی تری در سطوح ایالتی، منطقه ای و بین المللی برای به اشتراک گذاشتن بهترین شیوه ها وجود داشته باشد.
6- از یک لنز حساس به جنسیت استفاده کنید: اثرات اقتصادی، بهداشتی و اجتماعی مهاجرت ناشی از آب بر مردان، زنان و کودکان متفاوت است. پر کردن این شکاف های دانش نیازمند رویکردی حساس به جنسیت برای ارزیابی علل و اثرات است. نامراتا چیندارکار، محقق آب و سیاست های عمومی، استدلال کرده است که تحقیقات جامع و کل نگر در مورد ایالت هایی که مردم از آنجا آمده اند، در نهایت به آنجا می روند و از آنها عبور می کنند، اگر بخواهند فراگیر باشند، باید به جنسیت حساس باشند.
7- درک آب، مهاجرت و صلح: امکان استفاده از امنیت آب برای ارتقای صلح وجود دارد. رویکردهای گسترده تر می تواند به بررسی پیوندهای کلیدی بین آب، مهاجرت و صلح کمک کند.
سیاست گذاران باید با اتخاذ اصلاحاتی که نگرانی های آسیب پذیران مهاجرت را برطرف می کند، برای پیامدهای بحران آب آماده شوند. استراتژی هفت ماده ای از سیاستگذاران می خواهد تا از رویکردهای استراتژیک و یکپارچه بین رشته ها استفاده کنند. تحقیقاتی که علل، خطرات و اثرات را در سطوح محلی، منطقه ای و جهانی ترسیم می کند، می تواند سیاست های مهاجرت آب را تقویت کند.
منبع: سایت theconversation
