یادداشت – سیده خمساء اسبقیان – خاک می تواند با جذب کربن بعنوان بزرگترین ذخیره گاه کربن بر روی زمین در برابر تغییرات اقلیمی قرار گیرد.
به طور کلی، خاک می‌تواند نقش مهمی در کاهش تغییرات آب و هوایی با ذخیره کربن یا همان ترسیب کربن و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در جو داشته باشد. برعکس، اگر خاک‌ها به خوبی مدیریت نشوند یا از طریق روش‌های کشاورزی ناپایدار کشت شوند، کربن خاک می‌تواند به شکل دی اکسید کربن در جو منتشر شود. این امر می‌تواند به تغییرات آب و هوایی کمک کند.
تبدیل مداوم مراتع و جنگل‌ها به زمین‌های زراعی و چرای بیش از ظرفیت، طی چند قرن گذشته منجر به تلفات تاریخی کربن خاک در سراسر جهان شده است. با این حال، با احیای خاک های تخریب شده و اتخاذ شیوه‌های مناسب حفاظت از خاک، ظرفیت قابل توجهی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشاورزی، افزایش ترسیب کربن و ایجاد انعطاف پذیری در برابر تغییرات آب و هوایی وجود دارد.
تغییرات آب و هوایی تهدیدی جدی برای امنیت غذایی جهانی است. به ویژه به دلیل تأثیرات آن بر خاک و تغییر در الگوهای دما و بارندگی می تواند اثر زیادی بر مواد آلی و فرآیندهایی که در خاک اتفاق می‌افتد و همچنین گیاهان و محصولاتی که از آن‌ها رشد می‌کنند داشته باشد.
برای رویارویی با چالش‌های مرتبط با امنیت غذایی جهانی و تغییرات آب و هوایی، کشاورزی و شیوه های مدیریت زمین باید دستخوش تحولات اساسی شوند.
کشاورزی و شیوه‌های مدیریت پایدار که کربن آلی خاک را افزایش می‌دهند، مانند آگرواکولوژی – بوم شناسی کشاورزی- ، کشاورزی ارگانیک، کشاورزی حفاظتی و اگرو جنگل‌داری، مزایای متعددی را به همراه دارند؛ چراکه منجر به افزایش بهره‌وری خاک‌های حاصل‌خیز غنی از مواد آلی (کربن) می‌شوند.
خاک‌های با پوشش گیاهی غنی، نیاز به نهاده های شیمیایی کمتری دارد و تناوب زراعی و تنوع زیستی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این خاک ها همچنین کمتر در معرض فرسایش و بیابان زایی قرار می گیرند و خدمات حیاتی اکوسیستم مانند چرخه های هیدرولوژیکی و مواد مغذی را که برای حفظ و افزایش تولید مواد غذایی ضروری هستند، حفظ خواهند کرد.
فائو همچنین یک رویکرد واحد، معروف به کشاورزی هوشمند آب و هوا را برای توسعه شرایط فنی، سیاستی و سرمایه گذاری که از کشورهای عضو خود در دستیابی به امنیت غذایی تحت تغییرات آب و هوایی حمایت می کند، ترویج می کند. اقدامات کشاورزی هوشمند به طور پایدار، بهره وری و سازگاری با تغییرات آب و هوایی افزایش می‌دهد، در حالی که در صورت امکان گازهای گلخانه ای را کاهش داده و حذف می کند.
