شهره صدری – با افزایش تورم غیرقابل توقف و تلفات غیرنظامیان، جنگ یمن در 26 مارس وارد هشتمین سال خود میشود.
ائتلاف نظامی به رهبری عربستان سعودی در اواخر مارس 2015 ، برای حمایت از دولت یمن علیه گروه حوثی وارد جنگ شد. حوثی ها در آن زمان بخش های پرجمعیت مرکزی و شمالی این کشور از جمله صنعا پایتخت را تصرف کرده بودند.
از آن زمان، ده ها هزار نفر کشته و حدود چهار میلیون نفر آواره شده اند. در حالیکه دو سوم از جمعیت نزدیک به 30 میلیون نفر هنوز برای بقای خود به کمک های بشردوستانه نیازمندند.
آغاز سال2022 با تشدید درگیری ها در یمن خود را نشان داد. تنها درماه ژانویه تعداد تلفات غیرنظامیان از همه سال 2021 بیشتر بود و تقریبا هر ساعت یک نفر کشته و یا زخمی شدند.
علاوه بر درگیری های روزانه در خطوط مقدم، حملات هوایی و حملات فرامرزی، تحریم اقتصادی نیز علیه یمن در جریان است.
احزاب مختلف سعی می کنند کالاها، منابع طبیعی، جریان های تجاری، مالیات ها و درآمدهای سوخت را کنترل کنند و این تاثیر بطور نامتناسبی بر غیر نظامیان تاثیر می گذارد.
در نتیجه، واحد پول یمن در پایان سال گذشته به پایین ترین سطح بی سابقه خود سقوط کرد. در شرایطی که مردم با تورم شدید و افزایش سوخت مواجه بودند، تاثیر دومینیو مانندی بر زندگی مردم برجا گذاشت.
مردم همان پول را بدست می آورند، اما باید برای چیزهای اساسی تری هزینه کنند. اما این تنها یکی از چیزهایی است که از زمان شروع جنگ در زندگی روزمره مردم یمن تغییر کرده است.
در اینجا هفت چیزی که برای هفت نفر از مردم یمن در هفت سال جنگ تغییر کرده است را میخوانیم.
* نام ها برای حفاظت از هویت افراد تغییر کرده است. عکس ها توسط شورای پناهندگان نروژ گرفته شده است.
محمد قائد 20 ساله، در نزدیکی یک پمپ بنزین بسته در شهر تعز، سوخت می فروشد. کمبود سوخت در یمن رایج است و بر حمل و نقل، ژنراتورهای بیمارستانی و پمپ های آب و غیره تاثیر میگذارد. بنزین در بازار سیاه بیش از دو برابر قیمت رسمی فروخته میشود. قبل از جنگ، من دانشجو بودم و چیزی در مورد سوخت نمی دانستم. بازار سیاه وجود نداشت. اما اکنون من در خیابان سوخت میفروشم. قائد می گوید وقتی پمپ بنزین ها بسته میشود، مردم برای پرکردن ماشین ها و موتورسیکلت های خود به بازار سیاه روی می آورند.
امین عبادل، 35 ساله، پدر پنج فرزند است. او و خانواده اش اکنون مجبور بودند که در یک چادر زندگی کنند. بودن محافظت در برابر باران، هوای سرد، باد، مارها و خزندگان دیگر. آنها پس از اینکه خطوط مقدم جبهه به روستایشان رسید، مجبور به ترک خانه شان شدند. عبادل میگوید، در ابتدا ما فکر میکردیم این وضعیت موقتی است. اما به نظر نمی رسد این جنگ به این زودی به پایان برسد.
مصطفی، 38 ساله، معلم یمنی است. او اکنون در یکی از بازارهای تعز موز می فروشد. به گفته سازمان حفاظت کودکان، بیش از نیمی از معلمان و پرسنل آموزش و پرورش یمن مجبور به یافتن منبع دوم درآمد شده اند، زیرا از سال 2016 حقوق منظمی دریافت نکرده اند. مصطفی میگوید: چه کسی تصور میکرد من به این نقطه در زندگی ام برسم؟ من مدرسه ام را ترک کردم و الان دارم موز می فروشم. من در بدترین وضعیت هستم و هیچ کاری نمی توانم انجام دهم. اما شاید من از معلم های دیگر خوش شانس تر باشم که هنوز منتظرند تا حقوقشان را دریافت کنند.
فضل باکر، 13 ساله در حال حمل هیزم به چادر خود است. او در سال 2016 با شروع درگیری در روستایش ترک تحصیل کرد و مجبور به فرار شد. او در حال حاضر بیشتر وقت خود را با انجام کارهای روزمره برای تامین معاش خانواده می گذارند.
احمد پسر 13 ساله ای که هر روز صبح به مدرسه میرود و بعدازظهرها و آخر هفته ها با پدرش بعنوان مکانیک کار میکند. پولی که او بدست می آورد به پدرش کمک می کند تا هزینه تحصیلش را بپردازد.
منبع: الجزیره
