شهره صدری- زنان روستایی در هند برای دستیابی به آب آشامیدنی در نزدیکی خانه هایشان خودشان دست به اقدام زدند. در هند با جمعیت میلیاردی بسیاری از مردم دسترسی به آب آشامیدنی سالم ندارند و زنان ساعتها در طول روز برای جمع آوری از خانه دور میشوند.
سورج پراجاپاتی، مادر دو فرزند که در ایالت خشک راجستان در شمال هند زندگی می‌کند، مبارزه برای دسترسی به آب آشامیدنی سالم و بهداشتی در نزدیکی خانه‌اش آسان نبود.
پراجاپاتی و گروهی متشکل از 10 زن دیگر در روستای محل زندگی خود مجبور بودند ساعتها برای آوردن آب وقت صرف کنند . زنان که ناامید از اتصال آب لوله‌کشی به خانه‌های روستایی خود بودند، مبارزه جدی را در سال 2018 آغاز کردند. در یک مقطع حتی یکی از رهبران دهکده‌ها را حبس کردند، تا زمانی که موافقت کرد با مقامات در مورد خواسته های آنها صحبت کند.
خوشبختانه خواسته های زنان روستایی هند با تفکر نخست وزیر نارندرا مودی همزمان شد. در آگوست 2019 او برنامه ای را برای اتصال تمام خانوارهای روستایی به آب لوله کشی تا سال 2024 اعلام کرد . این زنان سرانجام در سال 2020 در خانه‌های خود شیر آب
موسسه ملی تغییر شکل هند ، یک اندیشکده دولتی، در گزارشی در سال 2018 اعلام کرد که سالانه حدود 200 هزار هندی به دلیل دسترسی ناکافی به آب سالم جان خود را از دست می دهند.
پراجاپاتی، در روستای خود در ماندا بوپاوس، در 40 کیلومتری از مرکز ایالت جیپوربه رویترز گفت: «مردان معمولاً آماده می شوند و برای کار خود می روند و زنان با مشکلات عمده مربوط به آب مواجه می شوند».
قبل از اینکه شیرهای آب در خانه‌هایشان نصب شود، زنان اغلب سلامتی خود را به خطر می‌اندازند، در روزهای متناوب از حمام می‌گذرند و در گرمای شدید راه می‌رفتند تا برای خانه‌هایشان آب بیاورند.
پراجاپاتی که 36 سال دارد، گفت: “بنابراین، همه زنان روستا گرد هم آمدند و مشکلاتی را که با آن روبرو بودیم به شورای روستا گفتند و تنها پس از آن مشکلات ما حل شد.”
سه ایالت از 28 ایالت این کشور قبلاً همه خانوارها را با آب لوله کشی وصل کرده اند و 15 ایالت دیگر به بیش از نیمی از هدف خود دست یافته اند. با این حال، بر اساس داده های دولت فدرال، راجستان عقب مانده است و تنها یک چهارم از 10 میلیون خانوار روستایی آن به هم متصل هستند.
این دوگانگی در روستای همجوار کرانسر قابل مشاهده است، یکی از روستاهایی که هنوز آب لوله‌کشی دریافت نکرده است و زنان و دختران جوان هنوز ساعتها با کوزه های خود به این سو و آن سو می‌روند.
ماریه بروخویسن متخصص بهداشت در یونیسف در مورد وضعیت راجستان به رویترز گفت: « اگر زمانی را حساب کنید که یک زن باید برای جمع آوری آب در منبع آب منتظر بماند و سفرهای متعددی که باید انجام دهد، این زمان می تواند تا شش ساعت در روز طول بکشد».
منبع: رویترز
