شهره صدری – جاری شدن سیل در پاکستان تاکنون دستکم ۱۱۳۶ کشته بر جای گذاشته است. به گفته مقامات پاکستان یک سوم از مساحت این کشور زیر آب فرو رفته است.
به گفته مقامات پاکستان نزدیک به یک میلیون واحد مسکونی بر اثر جاری شدن سیل تخریب شده یا به شدت آسیب دیده است. بنا به اعلام دولت پاکستان زندگی بیش از ۳۳ میلیون نفر یعنی یک نفر از هر هفت شهروند این کشور تحت تاثیر سیل قرار گرفته است.
تاکنون نزدیک به نیم میلیون نفر از سیل‌زدگان پاکستان در اردوگاه‌ها اسکان یافته‌اند. بسیاری از آوارگان نیز نزد خویشاوندان و دوستان خود به سر می‌برند و یا در محوطه‌هایی با هوای آزاد ساکن شده‌اند.
شهباز شریف، نخست‌وزیر پاکستان بارش‌های موسمی اخیر در این کشور را طی ۳۰ سال گذشته «بی‌سابقه» توصیف کرده است. سیل در پی بارش باران‌های موسمی شدید و غیرمعمول از اواسط ژوئن در پاکستان آغاز گردیده است.
وزیر برنامه‌ریزی و توسعه پاکستان می‌گوید هزینه بازسازی مناطق سیل‌زده و زیرساخت‌های آسیب‌دیده در این کشور بیش از ۱۰ میلیارد دلار خواهد بود.
این در حالی است که شمار قربانیان سیل فاجعه‌بار پاکستان در روز سه‌شنبه، هشتم شهریور، کماکان ادامه یافته، ده‌ها میلیون انسان در معرض خطر جدی هستند، مقامات محلی و جهانی از تهدید فزاینده گرسنگی خبر داده و همزمان نهادهای ناظر آب و هوا نسبت به تکرار سیل هشدار می‌دهند.
به گزارش رویترز، هزاران کیلومتر جاده، پل‌های متعدد و زیرساخت‌های اساسی زیادی از بین رفته، محصولات کشاورزی و مزارع آسیب عمده دیده‌اند و زندگی بیش از ۱۵ درصد از جمعیت ۲۲۰ میلیونی کشور، که حداقل ۳۳ میلیون نفر هستند، با عقوبت این فاجعه روبه‌رو شده است.
مقامات ارتش پاکستان از خطرات زیاد کمک‌رسانی در شرایطی که حتی «یک تکه خاک خشک برای فرود بالگرد وجود ندارد» سخن گفتند.
سازمان ملل متحد تایید کرده که سخن از فاجعه‌ای بدتر از رویداد سال ۲۰۱۰ میلادی است. در آن سال، بیش از دو هزار تن جان داده و خساراتی عظیم به آن کشور وارد شد که جبران آن سال‌ها طول کشید.
آقای اقبال گفت که بازسازی و احیای پاکستان بعد از این فاجعه ممکن است پنج سال طول بکشد. او ابراز اطمینان کرد که دستکم در کوتاه مدت، مردم کشورش با «کمبود شدید مواد غذایی» روبه‌رو می‌شوند.
مفتاح اسماعیل، وزیر دارایی پاکستان، بعید ندانست که کشورش برای جبران کمبود مواد غذایی، با وجود رقابت دو کشور، ناچار شود واردات بیشتر از هند را سفارش دهد و فعلا به آن کشور تکیه کند.
