شهره صدری – تحقیقات جدید نشان می دهد که خودکشی در طول خشکسالی در میان مردان جوامع روستایی استرالیا افزایش می یابد و این مشکل ممکن است به دلیل تغییرات آب و هوایی تشدید شود.
دانشمندان در یک تحقیق جدید به رابطه بین خودکشی بین کشاورزان استرالیایی و خشکسالی پرداخته اند. نتایج این تحقیق توسط این تیم اعلام شده است که در ادامه آن را میخوانیم.
این مطالعه چه چیزی پیدا کرد؟
با بررسی داده‌های خشکسالی و داده‌های خودکشی در سال‌های 1971-2007، متوجه شدیم که با تشدید خشکسالی، خودکشی در میان مردان روستایی در سن کار افزایش می‌یابد.
سپس از این همبستگی برای محاسبه تعداد مرگ و میر ناشی از خشکسالی در هر ماه در طول دوره مطالعه 37 ساله استفاده کردیم.
ما از این آمار برای محاسبه تعداد کل خودکشی ها استفاده کرده و چون برخی سال ها سال خشکسالی است و برخی نه، میانگین سالانه را محاسبه کردیم. ما دریافتیم که به طور متوسط هر سال، 1.8 درصد از خودکشی در میان مردان روستایی در سن کار را می توان به خشکسالی نسبت داد.
مطالعه ما به دنبال تعیین کمیت خطرات تغییرات آب و هوایی تحت سناریوهای بالقوه آینده و ارتباط آن با تأثیرات بر سلامت روان بود.
ما سه مدل آب و هوا را برای ناحیه New South Wales که داده های آن از اداره هواشناسی و CSIRO در دسترس بود، مقایسه کردیم. این داده ها بارندگی را بر اساس ماه بین سال‌های 2006 و 2100 تخمین زدند.
با استفاده از روش مشابه بالا برای محاسبه خودکشی به دلیل خشکسالی برای هر یک از سناریوهای تغییر اقلیم، نشان دادیم که میانگین سالانه تعداد خودکشی‌های مرتبط با خشکسالی در خشک‌ترین سناریوی آینده به 3.3 درصد افزایش می‌یابد.
هر سه سناریو افزایش سطح خشکسالی و خودکشی را نشان دادند و سناریوی گرمایش کمتر/مرطوب‌تر این نسبت را به حدود 2 درصد افزایش داد.
عقب نشینی مدیریتی یکی از گزینه ها است
چهارده سال پیش، دولت فدرال از گزارش Garnaut Climate Change Review حمایت کرد که تأثیرات تغییرات آب و هوایی بر سلامت روان در مناطق روستایی استرالیا را بررسی کرده بود. این گزارش مفهوم نگران کننده “خاتمه جامعه به شکل برنامه ریزی شده و منظم ” را مطرح کرد.
این سازمان خاطر نشان کرد که برای برخی از جوامع روستایی پرخطر، رکود بالقوه در کشاورزی می تواند آنقدر قابل توجه باشد که امکان ادامه کشاورزی وجود نداشته باشد. برای این شرایط سازگاری فوق‌العاده لازم است، زیرا جوامع ممکن است نیاز به تغییر ترکیب پایه صنعت خود داشته باشند تا کشاورزی را تا حد زیادی کنار بگذارند یا به طور کامل از آن دور شوند.
در استرالیا، از جمله در جوامع کشاورزی و معدنی، سوابق رها شدن شهرها و مزارع وجود دارد. شناخته شده ترین آن دست کشیدن از کشاورزی در شمال خط گویدر در استرالیای جنوبی در دهه 1880 است که پس از رونق ده ساله و به دنبال آن خشکسالی و کاهش قیمت گندم انجام شد.
عقب نشینی اجباری یک تراژدی است. آیا می توان برای تعطیلی برنامه ریزی شده و مدیریت شده چنین جوامعی پاسخی یافت؟ ممکن است این امر به جلوگیری از اثرات نامطلوب سلامت روان ناشی از تغییرات آب و هوا کمک کند یا مجموعه متفاوتی از مشکلات را ایجاد می کند؟
این معضل به طور فزاینده ای در سطح جهانی، از جمله برای بسیاری از مناطق ساحلی کم ارتفاع و کشورهای جزیره ای کوچک در حال توسعه مانند جزایر اقیانوس آرام، مرتبط است. نه تنها سطح دریاها بالا می رود، بلکه سرعت افزایش آن نیز افزایش می یابد.
اگرچه انطباق به شکل دیوارهای دریا میلیون ها هلندی را قادر می سازد به زندگی در زیر سطح دریا ادامه دهند، چنین واکنشی را نمی توان در مقیاس مورد نیاز گسترش داد. افزایش سطح دریا در حال حاضر در بسیاری از جوامع اقیانوس آرام یک واقعیت است و آب آشامیدنی و کشاورزی را از طریق نفوذ آب شور به سطح آب و فرسایش و از دست دادن زمین در اثر طغیان تحت تاثیر قرار می دهد.
کاهش تغییرات آب و هوایی بهترین گزینه است
واضح است که توجه دقیق به مداخلاتی مانند برنامه ریزی مزرعه و شهر، بخش مهمی از سازگاری با تغییرات اقلیمی است. ما باید از قرار دادن مردم در مسیر آسیب پرهیز کنیم. با این حال، ما همچنین باید تلاش بیشتری برای کاهش آن انجام دهیم تا از بدترین سناریوهای تغییرات آب و هوایی به طور کامل اجتناب کنیم.
دولت‌ها باید اطمینان حاصل کنند که از سیاست‌های ملی قوی‌تر برای کاهش غلظت گازهای گلخانه‌ای در جو پیروی کنند. در عین حال دنبال کردن استراتژی‌های سازگاری مانند سرمایه‌گذاری‌هایی که سازگاری با تغییرات آب و هوایی را در جوامع آسیب‌پذیر ایجاد می‌کند، می تواند اثرات گرم شدن زمین را کاهش دهد. این مزیت مشترک جلوگیری از بار سلامت عمومی به دلیل تغییرات آب و هوایی را فراهم می کند، که خودکشی تنها یکی از نمونه های آن است.
منبع: phys.org
