شهره صدری – میانگین جهانی سطح دریاها در قرن بیستم سریعتر از هر قرنی در گذشته، در طول 3000 سال گذشته افزایش یافته است.
دبیرکل سازمان ملل متحد هشدار داده است که افزایش سطح آب دریاها باعث ایجاد “میزان بدبختی فزاینده” می شود که در آینده نزدیک یک میلیارد نفر را که در مناطق کم ارتفاع ساحلی زندگی می کنند، تهدید می کند، زیرا آنها به طور فزاینده ای در برابر طوفان، فرسایش سواحل و سیل آسیب پذیر می شوند.
به گفته ناسا، با افزایش حدود یک درجه سانتیگراد دمای زمین، سطح آب دریاها 160 تا 210 میلی متر بالا رفته است که حدود نیمی از این میزان از سال 1993 اتفاق افتاده است.
آنتونیو گوترش در اوایل این هفته در نشستی موضوع افزایش سطح آب دریاها را در رأس دستور کار بین‌المللی مجمع عمومی سازمان ملل قرار داد. گوترش گفت: «بالا آمدن دریاها به معنای افزایش موج بدبختی است».
دبیرکل سازمان ملل متحت نسبت به «باتلاقی شدن محل زیست جوامع، آلوده شدن آب شیرین، تخریب محصولات کشاورزی، آسیب دیدن زیرساخت‌ها، نابودی تنوع زیستی و اقتصادها – با سقوط بخش‌هایی مانند شیلات، کشاورزی و گردشگری» هشدار داد.
بر اساس گزارش سازمان جهانی هواشناسی، میانگین سطح آب دریاها در سطح جهان در سال گذشته به بالاترین حد خود رسیده است. سازمان ملل گزارش داد که میزان افزایش در دهه گذشته بیش از دو برابر نرخ افزایش سطح آب دریاها در دهه اول ثبت داده های ماهواره ای، از سال 1993 تا 2002 است.
علت اصلی افزایش سطح آب دریاها تغییرات آب و هوایی ناشی از فعالیت های انسان است. رایان هوبرت، معاون رئیس جمهور در امور آب و هوا و محیط زیست در بنیاد سازمان ملل، به الجزیره گفت: ذوب شدن یخ های زمین و گسترش آب دریا با گرم شدن آن، محرک های اصلی افزایش آب در سراسر جهان است.
اقیانوس در واقع یکی از بزرگترین متحدان ما در مبارزه با تغییرات آب و هوایی است. گرمای اضافی را که در جو آزاد می شود جذب می کند. اما مشکل این است که با گرم شدن آب منبسط می شود، که دانشمندان می گویند گرم شدن زمین مسئول تقریباً نیمی از افزایش سطح دریا است که ما شاهد آن هستیم.
“اقیانوس سرریز شده است”
ماه گذشته گوترش گفت: «اقیانوس در حال طغیان است» و این «بحرانی است که تماما ساخته بشریت است».
به گزارش سازمان ملل از هر 10 نفر روی زمین یک نفر در نزدیکی دریا زندگی می کند. همچنین با استناد به همین گزارش، مردمی که در نزدیکی ساحل در کشورهایی از جمله بنگلادش، چین، هند، هلند و پاکستان زندگی می‌کنند «در معرض خطر قرار خواهند گرفت و به طور بالقوه از سیل‌های فاجعه‌بار رنج خواهند برد».
همچنین شهرهایی مانند بانکوک، بوئنوس آیرس، لاگوس، لندن، بمبئی، نیویورک و شانگهای در معرض خطر هستند.
جزایر اقیانوس آرام با تهدیدهای فزاینده ای برای بقای اقتصادی و حتی موجودیت خود مواجه هستند. جزایر کوچک با مناطق کم ارتفاع با بحرانی ترین تهدیدها روبرو هستند. افزایش سطح آب دریاها و سایر اثرات آب و هوایی در حال حاضر مردم را در کشورهای اقیانوس آرام مانند فیجی، وانواتو و جزایر سلیمان مجبور به نقل مکان کرده است
کاهش انتشار گازهای گلخانه ای
طبق مطالعه ای که IPCC به آن اشاره کرده است، مالدیو، تووالو، جزایر مارشال، نائورو و کیریباتی ممکن است تا سال 2100 غیرقابل سکونت شوند و 600000 پناهنده آب و هوایی آواره در جهان ایجاد کنند.
هوبرت افزود: اولین و مهمترین راه برای جلوگیری از افزایش سطح آب دریاها، محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی است. برای کشورهای در حال توسعه جزیره کوچک – به ویژه جزایر کم ارتفاع در اقیانوس آرام مانند جزایر مارشال و تووالو – هیچ مسئله ای مهم تر از بالا آمدن سطح دریاها نیست. افزایش سطح دریا نه تنها معیشت و فرهنگ آنها را تهدید می کند، بلکه موجودیت آنها را روی نقشه نیز تهدید می کند. ما باید در سازگاری با آب و هوا و تاب آوری سرمایه گذاری کنیم.
سیل باعث افزایش شوری خاک، کاهش عملکرد محصول و تضعیف درختان شده است. زیرساخت ها مانند جاده ها و خطوط برق شسته شده است.
سازمان ملل همچنین هشدار داده است که اثرات سیل آب شور می تواند از آسیب به زیستگاه های ساحلی، ذخایر ماهی، زمین های کشاورزی و همچنین زیرساخت ها باشد و می تواند بر توانایی جوامع ساحلی برای حفظ معیشت خود تأثیر بگذارد.
علاوه بر این، سازمان جهانی می‌گوید: «سیل می‌تواند منابع آب شیرین را آلوده کند، بیماری‌های ناشی از آب را ترویج کند و منجر به استرس و مشکلات سلامت روان شود».
کشورهایی که در معرض خطر هستند و منبع اصلی درآمد آنها گردشگری است نیز می توانند از طریق آسیب به سواحل، استراحتگاه ها و صخره های مرجانی آسیب ببینند.
منبع: الجزایر
