شهره صدری- به گزارش یورو نیوز نتیجه یک پژوهش جدید در نروژ نشان میدهد که احساس خشم به مراتب بیشتر از احساس امید در فعالیت کنشگران محیط‌زیست نقش دارد.
محققان در این تحقیق از 2000 نفر از کنشگرانی که برای مقابله با تغییرات اقلیمی فعالیت می‌کنند درباره انگیزه شان برای فعالیت در این زمنیه سوال کرده اند. نتیجه این پرسش نشان داد که هرچه کنشگر خشمگین تر و عصبانی تر باشد احتمال فعالیتش برای مقابله با تغییرات آب و هوایی بیشتر است.
به گفته محققان آنچه کنشگران هوادار محیط‌زیست را در گام اول خشمگین کرده فعالیت‌های مخرب بشر در قبال محیط‌زیست و عدم تلاش کافی برای توقف این روند است. بیش از ۲۵ درصد از پاسخ‌دهندگان گفته‌اند که خشم آنها به این دلیل است که احساس می‌کنند انسان‌های دیگر به موضوع محیط‌زیست بی‌تفاوت هستند.
همچنین تیم تحقیقاتی دریافت ارتباط خشم و کنشگری هفت برابر قویتر از رابطه احساس امید با کنشگری است.
تحقیق‌های قبلی در مورد احساس‌هایی که در کنشگران هوادار محیط‌زیست برانگیخته می‌شود نتایج متفاوتی را در پی داشت و به همین دلیل دانشمندان نسبت به ساده‌‌انگاری در این زمینه هشدار داده‌اند. پژوهش لانست در سال ۲۰۲۱ نشان داده بود که ۸۴ درصد از افراد ۱۶ تا ۲۵ ساله در ده کشور مختلف از تغییرات آب و هوایی حداقل تا حدودی نگران بودند. این در حالی است که ۵۹ درصد آنها نگرانی خود را زیاد و شدید خوانده بودند.
برخی از پژوهش‌های روانشناسی نشان میدهد که احساس ترس باعث می‌شود تا تاثیر اطلاعات دریافتی بالا برود. با این حال مسیری که فرد برای نمایش احساس تعهد خود در پیش می‌گیرد چندان روشن نیست زیرا ممکن است عده‌ای به طور کلی تصمیم بگیرند تا اطلاعات ناخوشایند را نادیده بگیرند.
از سوی دیگر نتیجه یک تحقیق دیگر که اخیرا منتشر شده حاکی است که افزایش احساس امید منجر به افزایش تعهد فرد به فعالیت و کنشگری خواهد شد.
یک پژوهش دیگر نیز پیش از این نشان داده بود که هر چه ارتباط فرد با طبیعت بیشتر باشد احتمال کنشگری او برای مقابله با تغییرات آب و هوایی بالا می‌رود. یعنی ساکنان در مناطق طبیعی و در دل طبیعت بیشتر احساس مسئولیت در برابر حفظ طبیعت دارند.
