شهره صدری – دولت چین با اجرای یک برنامه اقدام ملی با عنوان ” جنگ علیه آلودگی” مجموعه ای از برنامه های جدید از جمله نظارت بهتر بر فعالیت منابع آلاینده هوا، جابجایی کارخانه ها از مناطق پرجمعیت، و ارائه یارانه دولت به کشاورزان برای جلوگیری از سوزاندن باقیمانده محصولات کشاورزی را انجام داد. اقداماتی که در کنار استفاده از داده های عظیم سنجش کیفیت هوا می تواند بر کاهش آلودگی هوا تاثیر قابل توجهی داشته باشد.
- پیشرفت قابل توجهی – هرچند کوتاه مدت- در بهبود کیفیت هوا در پکن در طول بازی های المپیک 2008 حاصل شد
- پنج سال بعد، دولت چین یک برنامه اقدام سراسری را برای نظارت بر کیفیت هوا و جمع آوری داده ها راه اندازی کرد
- پروژه آزمایشی در شهر کانگجو با هدف استفاده از این داده های عظیم از طریق پلتفرمی انجام شد که مناطق بسیار آلوده هوا را شناسایی می کند و اطلاعات را از طریق یک برنامه برای افسران مجری مقررات آلودگی هوا ارسال می کند
بازی های المپیک 2008 پکن آغاز اقدامات قابل توجه دولت چین برای کاهش آلودگی هوا در چین بود. نگرانی ها در مور تاثیر آلودگی هوا بر عملکرد ورزشکاران مطرح شد و در حالیکه شهر در کانون توجه جهانی قرار داشت، موجی از محدودیت ها در فعالیت های آلاینده هوا اعمال شد. قبل از بازی ها، 300 هزار وسیله نقلیه با آلایندگی بالا کنار گذاشته شدند، فعالیتهای ساخت و ساز و صدها کارخانه و نیروگاه تعطیل شدند.
این کار تغییر خارق العاده ای را ایجاد کرد. کیفیت هوا در طول بازی ها نسبت به سال قبل حدود 30 درصد بهتر شد. حتی این بهبود کوتاه مدت منجر به مزایای سلامتی قابل توجهی شد، بطوری که شهرهای داخل و اطراف پکن که تحت این محدودیت ها قرار داشتند، شاهد کاهش تعداد مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی و تنفسی بودند.
اگرچه این اقدامات کوتاه مدت بودند چرا که کیفیت هوا به زودی پس از کاهش محدودیت ها پس از بازی ها بدتر شد، نشان داد که با اقدامات هماهنگ چه چیزی امکان پذیر است.
پنچ سال بعد، دولت چین با اجرای یک برنامه اقدام ملی با عنوان ” جنگ علیه آلودگی” خود را اعلام کرد. این برنامه مجموعه ای از اقدامات جدید از جمله نظارت بهتر فعالیت های منابع آلاینده هوا، جابجایی کارخانه ها از مناطق پرجمعیت، و ارائه یارانه دولت به کشاورزان برای جلوگیری از سوزاندن باقیمانده محصولات کشاورزی را معرفی میکرد.
این اقدامات تاثیر پایداری داشته است. کیفیت هوا در شهرهای بسیار آلوده شمال چین بین سالهای 2013 تا 2017 به میزان 35 درصد بهبود یافت. این نشان دهنده پیشرفت قابل توجهی بود، اما چین هنوز با کیفیت هوای خود با مشکلات قابل توجهی روبروست. میانگین سالانه غلظت ذرات ریز (PM2.5) در سراسر چین در سال 2017، 57 میکروگرم بر مترمکعب بود، که تقریبا شش برابر حد مجاز سازمان بهداشت جهانی گزارش شده است. کیفیت پایین هوای بیرون هر سال منجر به مرگ بیش از یک میلیون در سراسر چین میشود.
راهکارهای بعدی برای بهبود کیفیت هوا بطور فزاینده ای چالش برانگیز خواهد بود زیرا ساده ترین اقدامات قبلا انجام شده است. هدف قرار دادن مقررات آتی بطور موثر مستلزم داده های قوی در مورد منابع آلاینده هوا است که با اجرای جدی قوانین برای اطمینان از رعایت هرگونه مقررات جدید پشتیبانی میشود.
برای این منظور، دولت چین پوشش نظارت بر کیفیت هوا را به میزان قابل توجهی بهبود بخشیده است. تعداد ایستگاه های نظارت دولت در سراسر چین بین سالهای 2012 تا 2020 تقریبا سه برابر شد و از 661 به 1800 رسیده است. علاوه بر این هزاران ایستگاه نظارتی وجود دارد که از طریق دولت محلی مدیریت و تامین مالی میشود. مشکل اکنون در دسترس بودن داده ها نیست، بلکه دانستن بهترین روش استفاده از داده هاست.
برای کمک به شناخت پتانسیل کامل این داده ها، یک پروژه آزمایشی در شهر کانگجو، شهری با بیش از هفت میلیون نفر در منطقه آلوده پکن – تیانجین – هبی راه اندازی شده است. این پروژه آزمایشی که توسط صندوق دفاع محیط زیست (EDF) با مشارکت موسسه داده های بزرگ زیست محیطی پکن و شهرداری هدایت میشود، منابع متعددی از داده های کیفیت هوا را برای کمک به مسئولین مقررات شهری برای اجرای مقررات کیفیت هوا ترکیب می کند.
قبل از راه اندازی این پروژه در سال گذشته، افسران مجری شهری بررسی های تصادفی را برای مکان های ساختمانی، صنعتی و تجاری شهر انجام دادند تا از رعایت مقررات کیفیت هوا اطمینان حاصل کنند. دقیقا مانند ماموارن بررسی ایمنی مواد غذایی که ممکن است از یک رستوران برای بررسی وضعیت بهداشت آن بازدید کنند. این شیوه ناکارمد بود، بطوری که تنها 6 تا 7 درصد از بازدیدها منجر به شناسایی تخلف شد.
امروزه، این تیم یک پلتفرم جدید داده ساخته است که داده های لحظه ای را برای تهیه نقشه کیفیت هوا در سراسر این شهر دریافت می کند. شکاف های داده بین ایستگاه های ثابت نظارت کیفی دولت با استفاده از ابزارهای سیار سنجش کیفیت هوا بر روی 50 تاکسی، که روزانه بطور متوسط پنج هزار کیلومتر را طی می کنند، پر شد. هر دستگاه هر 3 ثانیه یکبار آلودگی هوا را اندازه گیری می کند که در نتیجه حجم وسیعی از داده های محلی و نمایش واقعی کیفیت هوا را در سراسر شهر نشان میدهد.
این پلتفرم با جمع آوری همه داده ها، بطور خودکار نقاط آلوده را شناسایی کرده و این اطلاعات را از طریق یک برنامه ساده به افسران اجرایی مقررات آلودگی هوا می دهد.
نتایج قابل توجه بوده است. ظرف سه ماه پس از راه اندازی پلت فرم جدید، منابع انتشار توسط افسران مجری در 70 درصد بازدید ها از نقاط مهم شناسایی شد – 10 برابر بیشتر از رویکرد تصادفی قبلی-. اکنون بیش از 400 نقطه کانونی هر ماه به بازرسان گزارش میشود، و احتمالا با ادامه آزمایش سیستم، این وضعیت بهتر خواهد شد.
این امر بوضوح دوام و مقرون به صرفه بودن نظارت بر کیفیت هوای محلی و پتانسیل آن برای حمایت از اجرای هدفمند قانون کیفیت هوا را نشان میدهد. این سیستم به گونه ای طراحی شده است که قابل تکرار باشد و می تواند به شهرهای دیگر در چین و سراسر جهان کمک می کند تا با کمبود قابلیت های اجرای مقررات کیفیت هوا مقابله کنند.
همچنین ارزش سرمایه گذاری در فناوری پایش کیفیت هوا را نشان میدهد، چیزی که بطور قابل توجهی نیمی از دولت های جهان در انجام آن ناکام مانده اند. با توجه به تنفس بیش از 90 درصد از جمعیت جهان در هوای ناپاک، و در نتیجه 4.2 میلیون مرگ زودرس در هرسال، دولت ها باید فورا برای مشکل آلودگی هوا راه حلی بیابند و روی فناوری سرمایه گذاری کنند که می تواند به آنها برای مقابله با این مشکل کمک کند.
در حالیکه اقدامات انجام شده برای المپیک پکن موقتی بود، ولی راه را برای اقدامات بعدی دولت چین هموار کرد و نشان داد که چگونه کیفیت هوا می تواند پس از محدود شدن فعالیت های منبع آلانیده بهتر شود. پیشرفتها در تجزیه و تحلیل داده ها می تواند به دولت ها نشان دهد که اقدامات باید کجا متمرکز شود و به مسئولین کمک می کند تا سیاست ها را اجرا کنند. پاکسازی هوای برای ما بسیار با ارزش است، چرا که به بهبودی تقریبا فوری در سطح سلامت مردم در مقیاس محلی، و کاهش مستقیم فعالیت های آلاینده ای که به بحران آب و هوا کمک می کند، منجر میشود.
منبع: World Economic Forum
