بنگلادش قربانی بزرگ بلایای طبیعی

شهره صدری – گرمایش جهانی بنگلادش را ویران می کند. بویژه طوفان ها و سیلاب ها را افزایش داده و باعث شده تا آب شور به منابع آب داخل داخل کشور نفوذ کند.

کارشناسان می گویند اثرات گرمایش جهانی بنگلادش را ویران می کند و معیشت میلیون ها نفر را از بین می برد. بویژه افزایش طوفان ها و سیل که آب شور را بیشتر را به داخل کشور آورده و منابع آب شیرین را تهدید می کند.

بنگلادش کشوری با جمعیتی حدود 160 میلیون نفر، به شدت تحت تاثیر تغییرات آب و هوا قرار گرفته است. سال به سال، سیل از خاکریزهای گلی عبور می کند و محصولات کشاورزی و خانه های روستایی را به زیر آب میبرد.

خانه عبدوس صمد در روستای پروتاب نگر در منطقه جنوب غربی شیامنگار پس از تخریب خاکریز روستا توسط موج های جزر و مدی بی وقفه ساحل رودخانه  زیر آب رفت. او قبلا زمین کشاورزی خود را نیز بدلیل سیل از دست داده بود.

نوه های صمد به او کمک کردند تا خاک بیشتری بیاورد تا خانه را بازسازی کند و آن را قابل زندگی کند. اما خانواده می داند که این کار ممکن است مدت زیادی دوام نیاورد. صمد به خبرنگار آسوشیتدپرس گفت: ما در یک درهم ریختگی بزرگ زندگی می کنیم.

نفوذ آب دریا

در سال 1973، 833 هزار هکتار از زمین تحت تاثیر نفوذ آب دریا قرار گرفت. نفوذ آب دریا به خشکی، بوسیله طوفان های مکرر و جزر و مد بالا که منابع آب را آلوده کرده است، شدت گرفته است.

طبق گزارش موسسه توسعه منابع خاک بنگلادش، این نفوذ آب دریا در سال 2000 به 1.02 میلیون هکتار و در سال 2009 به 1.056 میلیون هکتار رسیده است. شوری در خاک طی 35 سال گذشته 26 درصد افزایش یافته است.

 توافق ده ساله ای که کشورهای ثروتمند را متعهد می کند تا به کشورهای فقیر سالانه 100 میلیارد دلار برای حرکت به سمت انرژی پاک و سازگاری با تغییرات آب و هوایی کمک کنند، هنوز محقق نشده است. حتی پولی که ارائه می شود – حدود 80 میلیارد دلار در سال 2019 – آنقدر ناکافی است که نمی تواند تفاوت زیادی در عمل ایجاد کند.

با گردهمایی نمایندگانی از جهان برای بیست و ششمین کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد، معروف به COP26، در گلاسکو، اسکاتلند، از 31 اکتبر، کارشناسان می گویند کشورهایی مانند بنگلادش برای حمایت مالی بیشتر برای مقابله با گرمایش جهانی فشار خواهند آورد.

فضل خاخام صادق احمد از بنیاد پالی کارما-ساهایاک (PKSF) بنگلادش، سازمانی که برای توسعه پایدار کار می کند، گفت :” ما توان مالی و فنی کافی نداریم. بنابراین، برای پرداختن به همه مسائل به حمایت بین المللی خارجی نیاز داریم “. بنا به گفته سازمان ملل، در واقع، کشورهای توسعه یافته و کشورهای صنعتی، موظف به کمک به ما – بنگلادش- برای کاهش فقر تحت کنوانسیون سازمان ملل هستند.

در گابورا، روستای دیگری در دلتای رودخانه بنگال، نظمه خاتون، 43 ساله، برای سیر کردن دو دختر خود با مشکل مواجه شده است. نیمی از درآمد ناچیز روزانه او – کمتر از 3 دلار از دوخت و فروش پارچه – صرف داروهای بیماری های پوستی می شود که به گفته او همه ساکنان دهکده ساحلی گابورا به دلیل آلودگی آب و خاک ناشی از بالا آمدن سطح دریا از آن رنج می برند.

نظما گفت که زمین زمانی حاصلخیز بوده و همه در حیاط پشتی خود سبزیجات می کاشتند و برای آب آشامیدنی به برکه ها، رودخانه ها و چاه ها تکیه می کردند. او اکنون آب شور را مقصر همه رنج هایش می داند.

او گفت : فرزندان من نمی توانند این آب را تحمل کنند. آنها از مشکلات معده، اسهال و اسهال خونی رنج می برند. و آنها همیشه احساس بیماری می کنند.

مقامات شاغل در منطقه اذعان می کنند که کمبود بودجه مانع از ساخت کارخانه های جدید نمک زدایی توسط دولت شده است که آب شور را به آب شیرین تبدیل می کند.

در روستای بنبی‌بی تولا، زنان هر روز اطراف چاهی جمع می‌شوند تا آب را برای پخت و پز و آشامیدن جمع‌آوری کنند. هر زن روزانه تا 4 کیلومتر برای حمل آب به خانه پیاده روی می کند. اما حتی این نیز برای مدت طولانی دوام نخواهد آورد زیرا در ماه های تابستان که جریان رودخانه های هیمالیا کاهش می یابد، آب شیرین در دلتا کمیاب می شود.

احمد از بنیاد  PKSF گفت: در طول سیل، همه جا آب است، اما آب برای آشامیدن وجود ندارد. او گفت: “ما می دانیم که چگونه می توانیم بر این مشکل غلبه کنیم – اگر بتوانیم برای نیروگاه های نمک زدایی آب دریا محل مناسبی که مطمئن باشد پیدا کنیم و به اندازه کافی نیروگاه های نمک زدایی بسازیم.

هزینه گرمایش جهانی

فعالان محیط زیست می گویند که در بحث بین المللی در مورد کمک های آب و هوایی برای اطمینان از افزایش مداوم بودجه به کشورهای فقیر و آسیب پذیر به منابع مختلف دولتی و خصوصی است.

بنگلادش علیرغم افزایش تولید ناخالص داخلی از 6.2 میلیارد دلار در سال 1972 به 305 میلیارد دلار در سال 2019، نمی تواند هزینه گرمایش جهانی را به تنهایی بپردازد.

بر اساس شاخص عملکرد تغییر اقلیم در سال 2021 توسط سازمان غیرانتفاعی Germanwatch، تنها شش کشور در جهان هستند که از سال 2000 تا 2019 بیشتر تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی قرار گرفته اند.

در آن سال ها، بنگلادش 0.41 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به دلیل تغییرات آب و هوایی از دست داد و یک طوفان در سال 2019 باعث زیان 8.1 میلیارد دلاری در این کشور شد.

روستاییان که زمین و خانه های خود را در اثر سیل از دست داده اند، می گویند که مجبور هستند کمک های کوچکی را جمع آوری کنند. حتی از افراد بی پناه و فقیری که به عنوان کارگر روزانه کار می کنند و خودشان خاکریزها را تعمیر کنند تا از نفوذ آب شور جلوگیری کنند.

محمد ابوبکر فکیر که مغازه روستایش توسط موج های جزر و مدی ناپدید شده است، گفت: ما این کار را انجام می دهیم تا بتوانیم زندگی کنیم.

توافقنامه پاریس در سال 2015 در حال حاضر شامل مفاد موضوع کمک به کشورهای فقیر است. ماده 8 این توافقنامه می‌گوید که طرف‌های پیمان باید اهمیت پیشگیری، به حداقل رساندن و رسیدگی به تلفات و خسارات ناشی از تغییر آب و هوا از جمله بلایای شدید آب‌وهوایی و نقش توسعه پایدار در کاهش خطر ضرر و زیان را درک کنند.

کشورهای ثروتمندی مانند ایالات متحده نسبت به چنین اقدامی محتاط هستند. زیرا چشم انداز بدهی های مالی هنگفتی را برای انتشار گازهای گلخانه ای چندین دهه آنها که هنوز باقی مانده است، باز می کند.

اما کارشناسان می گویند پرداختن به چنین مسائلی در اجلاس COP26 گلاسکو حیاتی خواهد بود.

منبع: الجزیره