شهره صدری – در محل دفن زباله جاکارتا – پایتخت اندونزی – از دست کش و ماسک گرفته تا سرم و سوزن و تست های مصرف شده کوید 19، همه جا بعنوان پسماندهای پزشکی دیده میشود.
ادی رنالدی، روزنامه نگار اندونزیایی گزارشی را از تاثیر همه گیری بر سیستم زباله اندونزی، در زمان همه گیری کوید 19 تهیه کرده است. او برای تهیه گزارش به محل های دفن زباله، قبرستان ها، بیمارستان ها و سردخانه ها مراجعه کرده است .
بوی تعفن شدید اولین چیزی است که در محل دفن زباله شهر بیکاسی در 30 کیلومتری پایتخت به مشام میرسد. باگونگ سویوتو، رئیس یک سازمان غیردولتی به نام اتحاد ملی برای پسماند است که بیش از دو دهه است برای بهتر شدن مدیریت پسماند در اندونزی فعالیت می کند.
سویوتو از همان روزهای اولیه همه گیری کرونا متوجه انباشت پسماندهای پزشکی در محل دفن زباله جاکارتا شد. کیسه های پسماند پزشکی با پسماندهای خانگی جمع آوری شده از سطح شهر در محل دفن زباله به خوبی قابل مشاهده است. بسته های مصرف شده تست کوید 19 در میان پسماندها به خوبی دیده میشود.
براساس گزارش برنامه محیط زیست سازمان ملل، میزان دفع پسماندهای پزشکی در جاکارتا و چهار پایتخت آسیایی دیگر 500 درصد افزایش یافته است.
سویوتو می گوید، تخلیه پسماندهای پزشکی در سطل های مخصوص پسماندهای شهری برای بیمارستان ها و کلینیک ها بسیار ارزان تر است و آنها از پرداخت هزینه دفع پسماند تجاری رها می کند. طبق قانون در اندونزی، پسماندهای پزشکی باید سوزانده شوند و یا استریل شوند. اما واقعیت این است که تنها 4 درصد از 3000 بیمارستان اندونزی دارای مجوز برای سوزاندن پسماندهای خود هستند.
در ژوئیه 2021، وزیر محیط زیست و جنگلداری اندونزی به مشکل رو به افزایش پسماندهای پزشکی اعتراف کرد. وی اعلام کرد که دولت برخی قوانین را برای کلینیک ها و بیمارستان هایی که با افزایش پسماند روبرو هستند، تسهیل می کند. به آنها اجازه داده میشود تا از برخی کوره های زباله سوز غیرمجاز تحت نظارت این وزارتخانه استفاده کنند.
این پاسخ برای فعالان محیط زیست جاکارتا که چند دهه است برای مدیریت صحیح پسماند تلاش می کنند، کافی نیست .
سویوتو در اینباره گفت: دولتها باید فناوری حرارتی یا فناوری زباله سوز را برای از بین بردن پسماندهای پزشکی، بویژه پسماندهای مربوط به درمان همه گیری کرونا را ارائه دهند.
در مرکز تولید پسماند پزشکی
ادی رنالدی، روزنامه نگار اندونزیای به بیمارستان دانشگاه اندونزی مراجعه می کند. او از صف طویل مراجعه کنندگان در انتظار درمان با ماسک هایی که بر چهره دارند گزارش می دهد. از 160 تا 170 بیمار که هر روز در این بیمارستان بستری میشوند، 80 درصد مبتلا به کوید-19 هستند.
سیتی کورنیا آستونی، مدیر پسماندهای بیمارستان ضمن تشریح نحوه مدیریت پسماندهای پزشکی در بخش های بیمارستان، محل نگهداری پسماندها را در پشت بیمارستان نشان میدهد. در این محل کارگرانی بعد از وزن کردن پسماندها، آنها را برای جمع آوری آماده می کنند. میزان تولید پسماند در این بیمارستان طی همه گیری ویروس کوید-19 به چهار برابر در ماه رسیده است.
این بیمارستان قبلا دارای زباله سوز برای امحاء پسماندهای بیمارستانی بود، ولی با خراب شدن دستگاه، هم اکنون باید به ازای هر کیلو پسماند 70 سنت جهت دفع آن هزینه پرداخت کند. برای تولید 10 تن زباله در ماه این رقم قابل توجهی برای بیمارستان است. در محل دفن زباله، همیشه صدها نفر در میان زباله ها به دنبال مواد قابل بازیافت می گردند. این انباشت پسماندهای بیمارستانی برای این افراد بسیار خطرناک است. حتی کیسه های سرم و برخی از لوازم پزشکی به قیمت خوبی به کارخانه های بازیافت فروخته میشود.
رفته گران و واسطه ها
ویلسون پاندیکا، دبیرکل بازیافت کنندگان پلاستیک اندونزی است. این انجمن دارای 120 شرکت بازیافت پلاستیک است. به گفته وی این صنعت به شدت به بخش غیررسمی وابسته است. همچنین تهیه پلاستیک از جمع آوری کننده های زباله غیررسمی منجر به پیچیدگی زنجیره تامین با لایه ای از واسطه ها شده است .
این جمع آوری کنندگان در تهدید جدی سلامت هستند. جراحت با سوز نهای پزشکی می تواند منجر به عفونت های جدی شود.
راه حل های مشکل
سیستم مدیریت پسماند اندونزی یکی از دغدغه های جدی فعالان محیط زیست است. این کشور بیش از 400 محل دفن زباله دارد .
عمل تخلیه زباله در محل های دفن زباله بدون مدیریت مناسب، کوه های زباله با ارتفاع 40 متری را در یک یاز محل های دفن جاکارتا ایجاد کرده است. این محل دفن که در دهه 1980 ساخته شده است، روزانه 7500 تن زباله را دریافت می کند. به گفته مقامات ظرفیت این محل دفن در سال 2021 به اتمام میرسد.
دکتر حنیف دوام عبدالله، دانشمند مرکز علمی Cibinong اندونزی در اینباره گفت: مساله استفاده از ماسک های یکبار مصرف یک معضل جدید در تولید زباله است .تقریبا 50 درصد از جمعیت شهری اندونزی از ماسک های یکبار مصرف استفاده میکنند، با مصرف 130 میلیون نفر از ماسک چیزی حدود 100 تن پسماند تنها از مصرف ماسک در این کشور تولید میشود.
دکتر دوام و تیمش به مدت پنج سال است که در خصوص بازیافت تجهیزات پزشکی حاوی پلاستیک کار می کنند.
آنها دستکش ها، عینک ها، روپوش ها و سایر تجهیزات را برای تبدیل به ماده اولیه پلاستیکی آماده می کنند. بطور مثال، آنها ابتدا ماسک ها را با استفاده از الکل یا ماده ضدعفونی کننده، استریل می کنند. سپس آنها را خشک می کنند. سپس ماسک های خشک شده را در دمای 170 درجه سانتیگراد ذوب می کنند.
پلاستیک ذوب شده از دستگاه به شکل گلوله های پلاستیکی در می آید و میتوان از آن برای ساخت وسایل دیگر استفاده کرد.
دکتر دوام به نقش این بازیافت از تجهیزات پزشکی در صنایع بازیافت کوچک اشاره می کند. نتایج این تحقیقات می تواند در آینده صنایع بازیافت را به سمت استفاده از پسماندهای پزشکی ترغیب کند.
منبع: الجزیره
