شهره صدری – از آب و تغییرات اقلیم به طور مرتب بعنوان بحران هایی جدی که بشر در دهه های آینده با آنها روبرو خواهد شد، نامبرده میشود. در حقیقت، ارتباط بین این دو موضوع آنقدر تنگاتنگ است که می توان از آنها با یک موضوع و چالش مشترک نیز نام برد.
بانک جهانی از کمبود شدید منابع آب و تغییر اقلیم را «تهدید جدی» بر رشد اقتصادی و ثبات در جهان عنوان می کند. در حالیکه این دو عامل در برخی از نقاط باعث کاهش در تولید ناخالص داخلی کشورها تا 6 درصد هم شده است.
تقاضا برای آب، تحت تاثیر ترکیبی از رشد جمعیت، رشد درآمد و گسترش شهرها در حال افزایش است. در حالیکه وضعیت منابع « طلای آبی » در آینده نامشخص خواهد بود. با توجه به گزارش کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با بیابان زایی، تا سال 2025، حدود 2 میلیارد نفر در کشورها و نواحی با کمبود مطلق آب و دو سوم از جمعیت جهان در شرایط تنش آبی زندگی خواهند کرد.
بانک جهانی هشدار میدهد که مقدار آب قابل دسترس در شهرها در سال 2050 می تواند دو سوم میزان در دسترس در مقایسه با سال 2015 باشد. این کاهش دسترسی به آب به عواملی همچون کاهش منابع و رشد رقابت بین مصرف کنندگان مختلف وابسته است. در سه دهه آینده تقاضای آب برای کشاورزی می تواند 50 درصد و در بخش انرژی 85 درصد رشد کند. در حالیکه افزایش نیازها در شهرها می تواند به 70 درصد برسد.
دبیر اجرایی گزارش کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با بیابان زایی، مونیک باربوت در سال 2016 اعلام کرد: از دو دهه آینده، فاصله بین نیازهای آب ناشی از توسعه اقتصادی و منابع در دسترس آب می تواند به 40 درصد برسد. با این روند، افزایش خطر ایجاد نزاع و درگیری بر اثر فشار ناشی از کمبود آب می تواند یک عامل بی ثباتی و مهاجرت در جهان گردد. بانک جهانی نیز ” اتخاذ اقدامات فوری برای مدیریت بهتر منابع آب ” را بعنوان یک هشدار جدی از کشورها درخواست کرده است.
منبع: لوموند
