شهره صدری- همه گیری بیماری کرونا در جهان نشان داد که چقدر خطرات جهانی میتوانند به سرعت گسترش یابند و چرا مقاومت و مدیریت ریسک برای محافظت از جهان در برابر سایر تهدیدات و بویژه تغییرات آب وهوایی ضروری است. همانطور که کرونا در ماه های اخیر نشان داد که هزینه های اجتماعی و اقتصادی عدم آمادگی برای چنین خطراتی و در اصل نادیده گرفتن آن در کشورها چقدر زیاد است.
انتشار ویروس کوید 19 نشان داد که چگونه یک ریسک در سطح جهان میتواند در عرض چند هفته بطور ناگهانی تحولات اجتماعی و اقتصادی را بوجود آورده و ضربه به اقتصاد و اجتماع وارد کند. پیامدها واضح است: در حالیکه جهان بر روی مبارزه با بیماری همه گیر متمرکز شده است، دولت ها و شرکت ها نیز باید از خطرات قبلی مانند تغییرات آب و هوا غافل نشده، خطرات را بشناسند و برای مقابله با آن برنامه ریزی کنند که مانند یک بیماری همه گیر، درصورتیکه درست مدیریت نشود میتواند خسارت بسیار جدی به اقتصاد جهانی وارد آورد.
انیستیوی جهانی مک کنزی، یکسال را صرف مطالعه ارزیابی اثرات احتمالی اقتصادی – اجتماعی تغییرات آب و هوا طی سه دهه آینده کرده است. یافته محققان نشان میدهد که تاثیرات قبلی هنوز وجود داشته و غالبا به روشهای غیرخطی در حال افزایش است.
تیم تحقیقاتی انیستیتوی مک کنزی، 9 مطالعه موردی شامل پیوند مدل های اقلیمی با پیش بینی های اقتصادی را در مناطق انجام دادند تا اثرات احتمالی را ارزیابی کنند. خطرات سلامت جسمی، کاهش و عدم سازگاری با شرایط جوی برای ارزیابی میزان چالش و برجسته کردن اقدامات برآورد شدند.
مناطق شهری در هند و پاکستان میتوانند اولین مناطقی در جهان باشند که امواج کشنده گرما را تجربه می کنند
دوم، سیستم های اقتصادی و مالی برای سطح مشخصی از ریسک طراحی و بهینه شده اند. به عنوان مثال، بسیاری از زنجیره های تامین جهانی و سیستم های تولید مواد غذایی اولویت کارآیی نسبت به سازگاری را دارا هستند و در صورت تشدید خطرات آب و هوایی بر قطب های مهم تولید، آنها بسیار آسیب پذیر خواهند بود.
علاوه بر این، در حالیکه بیمه املاک بطور کلی سالانه کاهش می یابد، صاحبان خانه اغلب افقی بیشتر از 30 سال برای سرمایه گذاری در املاک و مستغلات خود دارند. این عدم تطابق صاحبان خانه را در معرض خطر هزینه های بالاتر، از جمله افزایش حق بیمه یا کاهش پوشش بیمه قرار میدهد.
سوم، بازارهای مالی میتوانند ریسک هایی را در مناطق آسیب دیده بوجود بیاورند که بطور بالقوه باعث تغییر مکان سرمایه و کاهش ارزش دارایی ها و همچنین تغییر در هزینه و در دسترس بودن بیمه گردد. بطور مثال در فلوریدا، برآوردهای مبتنی بر روند گذشته نشان میدهد که افزایش خطر بروز سیل جزر و مدی به تنهایی میتواند خانه های در معرض سیل را 15 تا 35 درصد و در حدود 30 تا 80 میلیارد دلار تا سال 2050 بی ارزش جلوه دهد، سایر موارد مساوی است.
چهارم، در حالیکه تاثیر مستقیم تغییرات آب و هوا محلی است، می تواند در نتیجه سیستم های اقتصادی اقتصادی و اقتصادی بهم پیوسته، تاثیرات متفاوتی در مناطق و بخش ها داشته باشد. بعنوان مثال، تخمین زده میشود که صدمات مستقیم به دارایی های زیرساختی ناشی از سیل 100 ساله در شهر هوشی مین ویتنام میتواند از حدود 300 میلیون دلار امروز به حدود یک میلیارد دلار تا سال 2050 افزایش یابد. در حالیکه هزینه های ضربه اقتصادی میتواند از 100 تا 400 میلیون دلار به 1.5 تا 4.5 میلیارد دلار افزایش خواهد داشت.
سرانجام، تغییرات آب و هوایی می تواند آسیب پذیرترین جمعیت ها را بطور نامتناسب تحت تاثیر قرار دهد و میتواند نابرابری را با بهره گیری همزمان از برخی مناطق و در عین حال آسیب رساندن به سایر مناطق را تقویت کند. بویژه، حوادث آب و هوایی می تواند احتمال شکست محصول را در بخش کشاورزی تا سال 2030 دو برابر کند ( به معنی بازدهی کمتر از میانگین در مناطق اصلی تولیدی برنج، ذرت ،گندم و سویا). این میتواند به افزایش قیمت مواد غذایی و فشار بر فقیرترین اقشار جمعیت در جهان منجر گردد.
برای کاهش خطر تغییرات اقلیمی که بطور مداوم جوامع و اقتصاد بیشتری را تهدید می کند، مشاغل و دولتها باید اکنون با گرم شدن اجتناب ناپذیر جهانی سازگار شوند.
سرعت و مقیاس سازگاری با آب و هوا احتمالا نیاز به افزایش چشمگیری خواهد داشت. اولویت ها باید شامل حمایت از مردم و دارایی ها، تقویت تاب آوری، کاهش قرار گرفتن در معرض خطرات آب و هوایی و اطمینان از تامین بودجه و بیمه مناسب باشد. دستیابی به این هدف امروز نیاز به برنامه ریزی فشرده تری دارد، زیرا اجرای چنین اقداماتی می تواند دشوار باشد. سازگاری اقتصادی می تواند با گذشت زمان در برخی مناطق بدتر شود، مانند مواردی که در معرض افزایش سطح دریاها قرار دارند. علاوه بر این سازگاری ممکن است با محدودیت های فنی روبرو شود یا منجر به ایجاد تصمیمات سخت گردد، مانند چه کسانی و چه چیزهایی برای محافظت و جابجایی در اولویت هستند.
طیف وسیعی از اقدامات برای اجرا وجود دارد. مشاغل می توانند در تخصیص سرمایه، توسعه محصول و خدمات و مدیریت زنجیره تامین، ملاحظات اقلیمی را در نظر بگیرند. شهرها میتوانند ریسک های آب و هوایی را در مرکز تصمیمات برنامه ریزی شهری خود قرار دهند، در حالیکه موسسات مالی می توانند هنگام مدیریت اوراق سرمایه گذاری خود، همین کار را انجام دهند.
اما اگرچه سازگاری اکنون یک ضرورت فوری است، علوم اقلیمی نشان داده است که خطرات ناشی از گرم شدن بیشتر کره زمین تنها با کاهش انتشار خالص گازهای گلخانه ای به صفر متوقف میشود. بنابراین، رهبران تجاری و سیاسی جهان نیز موازی با سرمایه گذاری های انطباقی، باید به فرصت های احتمالی اقتصاد بدون کربن در سرمایه گذاری ها توجه کنند.
منبع: Project Sandicate
