گیاهان ممکن است قادر به ادامه حیات در برابر اثرات ناشی از انتشار گازهای گلخانه ای در نتیجه فعالیت های انسانی نباشند.
انتشار کربن جهانی در سال 2018 به میزان قابل توجهی رسیده است، تخمین زده میشود تنها در ایالات متحده 3.4 درصد افزایش یافته است. این روند دانشمندان و دولت ها و صنایع را نگران کرده است. همانطور که دبیر کل سازمان ملل در مراسم افتتاحیه 24 امین کنفرانس بین المللی آب و هوا گفت: « ما در معرض مشکلات جدی با تغییرات اقلیمی هستیم».
مطالعات مهندسی کلمبیا که در مجله Nature منتشر شده تاکید می کند که مقابله فوری با تغییرات اقلیمی ضروری است. حوادث تشدید شده آب و هوایی میتواند میزان جذب کربن را تحت تاثیر قرار دهد و برخی از محققان عنوان کرده اند که ممکن است اثرات طولانی مدت وجود داشته باشد. این مطالعه جدید برای اولین بار میزان اثرات را از قرن 21 نشان میدهد که سالهای نرمال مرطوب تر، تلفات در جذب کربن را به نسبت سالهای نرمال خشک تر جبران نمی کند، که ناشی از رخدادهایی مانند خشکسالی و موج گرماست.
انتشار گاز CO2 ناشی از فعالیت های انسانی، باعث افزایش غلظت دی اکسید کربن در جو زمین و ایجاد تغییرات غیر طبیعی در سیستم آب و هوایی این سیاره شده است. اثرات این انتشار بر گرم شدن زمین تنها بوسیله زمین و اقیانوس ها کمتر میشود. در حال حاضر اقیانوس و بیوسفر زمین (جنگل ها، ساوانا و غیره) حدود 50 درصد از این انتشارها را جذب می کنند.
به گفته پیر گنتین، دانشیار مهندسی زمین و محیط زیست که این مطالعه را راهبری می کند، «هنوز معلوم نیست که آیا زمین می تواند به نگه داشتن گازهای گلخانه ای ناشی از فعالیت های انسانی در این نرخ فعلی ادامه دهد. آیا زمین به حداکثر میزان جذب کربن میرسد، آیا گرمایش جهانی می تواند پیامدهای مهم بر مردم و محیط زیست را تسریع بخشد. این بدین معنی است که همه ما نیاز جدی برای جلوگیری از پیامدهای مهم تر و بزرگتر تغییرات آب و هوایی را داریم».
در این مطالعه محققین می خواستند بدانند که چگونه تغییرات در چرخه هیدرولوژیکی (خشکسالی و سیل، روندهای خشکی درازمدت) بر ظرفیت قاره ها در جذب مقدار دی اکسید کربن منتشر شده تاثیر می گذارد.
این تحقیق در حال حاضر به موقع است چرا که دانشمندان علوم آب و هوایی پیش بینی کرده اند که افزایش رخدادهای آب و هوایی در آینده به احتمال زیاد در فرکانس و شدت افزایش می باید، که برخی از آنها را امروز شاهد هستیم و تغییراتی در الگوهای بارندگی وجود دارد که احتمالا بر توانایی آنها در جذب کربن توسط گیاهان تاثیر می گذارد.
نتایج مطالعه نشان میدهد که تغییرات رطوبت خاک به طور قابل ملاحظه ای موجب کاهش نشست کربن در زمین میشود. همچنین هر دو روند تغییر پذیری و خشک شدن در آینده آن را کاهش میدهد. یعنی در آینده با کاهش میزان جذب کربن توسط زمین مواجه خواهیم بود.
اساسا، اگر خشکسالی و موج گرما وجود نداشت، اگر در قرن آینده هیچ خشکی طولانی مدتی نداشته باشیم، قاره ها قادر خواهند بود که تقریبا دو برابر از میزان زیاد کربن حاضر را ذخیره کنند. به عقیده گنتین، از آنجا که رطوبت خاک نقش بسیار مهمی در توانایی زمین برای جذب کربن در چرخه کربن دارد، ضروری است که فرآیندهای مرتبط در اولویت های پژوهشی قرار گیرند.
هنوز هم مقدار زیادی عدم اطمینان در مورد نحوه پاسخ دهی گیاهان به استرس آبی وجود دارد. این عدم اطمینان (از نحوه پاسخ دهی گیاهان به تغییرات در رطوبت و خشکی) در نواحی گرمسیری که بزرگترین نواحی جذب کربن هستند در آینده نقش مهمی را ایفا خواهد کرد.
ترجمه: شهره صدری
منبع: ساینس دیلی
